Reisverslag 8

Puerte Monnt Chili, 10 november 2016

Maandag 17 oktober om 12.05 uur te Santiago heb ik mijn liefje eindelijk weer kunnen omarmen. Ze was 2 uur eerder dan ik geland vanuit Amsterdam-Buenas Aires-Santiago. Tja 3 1/2 maand zonder is/lijkt lang, maar het voelde meteen als vanouds (gelukkig maar). Met de mogelijkheid van skypen en whatsapp bellen was Marian en Nederland heel dicht bij mij.
Mijn laatste reisverslag (foto's uploaden) Atacama dessert dateert van 15 oktober en daarin melde ik nog dat ik hoopte om het grootste en hoogste radiotelescoopstation (ALMA-project) van de wereld in Chili te zien. Online inschrijven lukte toen niet (je moet ruim van tevoren inschrijven) en de wachtlijst was ook al vol voor die ochtend op 15 oktober. Dit station is alleen op de zater- en zondagochtend te bezoeken. Dus die zaterdagochtend op de bonnefooi naar de buslocatie in San Pedro om met finger-crossed te zien hoeveel mensen niet kwamen opdagen voor de excursie. Wat een geluk, bij het opnoemen (namenlijst incl. wachtlijst) van de opgaves reageerden precies genoeg mensen niet, waardoor ik de laatste plek in de bus (lucky me again) kon bemachtigen, jippie.... We bezochten het controlecentrum waar op afstand maximaal 66 radiotelescopen konden worden gestuurd op 5000 meter hoogte om bepaalde radiosignalen van bepaalde frequentie (gekoppeld aan een bepaalde chemisch element) worden opgevangen. De locatie van de telescopen is niet in zicht maar liggen achter de bergen gevrijwaard van storingen buitenaf. De locatie in de Atacama is gekozen vanwege zijn gunstige atmosfeer (nauwelijks bewolking gedurende het jaar) en de lage luchtvochtigheid. Landen zoals Japan , USA en deels Europa (Nederland ook) hebben, natuurlijk in samenspraak met Chili, in dit project geinvesteerd. Er zijn inmiddels mooie ontdekkingen gedaan en ook in combinatie met andere organisatie met spiegeltelescopen. Er zijn prachtige kleurenplaten (foto's) gereconstrueerd van galaxies, sterren, zwarte gaten etc. Een goede excursiegids en videofilm maakte het verhaal compleet.
Nu weer effe terug naar Santiago waar ik Marian mocht beknuffelen. We hadden 3 nachten in Santiago en in die 2 dagen aan Santiago gesnuffeld (wandelend) met een bezoek aan Plaza's, vishal, museum, 2 grote heuvels waarvan 1 met kabelcabines om een groot deel van Santiago te overzien en de besneeuwde bergtoppen. Ook nog naar een politie immigratiekantoor geweest om een nieuwe Toeristenimmigratiekaart (PDI) te bemachtigen, want de mijne was ik voor het eerst in al die tijd tijdens mijn reis van Chili kwijt geraakt. Marian las gelukkig in de Lonely Planet of de Rough guide dat je het land niet uitkomt als je de PDI niet meer hebt, want die moet je weer afgeven bij grens naar bv. Argentinie. Nou dat was snel geregeld, gelukkig maar.
20 oktober zijn we naar Pucon per bus afgereisd (11 1/2 uur lange reis) en onze eerste witbeneeuwde vulkaan onbewolkt in volle glorie kunnen aanschouwen. Prima comfortabele bus met een lunchbestelling (bestelling doorgebeld) die je doorgaf en onderweg bij een restaurant werd opgehaald en door personeel netjes aan ons per busstoel werd afgegeven (prima service). Vanuit Pucon hebben we een aantal tours gedaan ........ Ik moet nu afsluiten, sorry hiervoor. Wordt vervolgd...en nu weer verder....
Een mooie hike in het National Park "Huerqueche" naar Lago Verde gedaan, vermoeiend voor de spiertjes maar de moeite waard. De volgende dag een thermal bath in Los Posones gedaan om de vermoeide spiertjes van gisteren los te weken, heerlijk.
De volgende dag 24 oktober verder reizen naar San Martin de los Andes in Argentinie via de grensovergang Paso Mamuil malal Fronterei. Je denkt als je een grens passeert dat je gewoon lekker doorrijden kan, maar hier reden we een uur lang over een bumpy weg met een snelheid van 40 km/uur. Dat schiet niet op, maar achteraf begreep ik waarom, we reden door een nationaal park. Nu begreep ik waarom de omgeving zo mooi was. Vanuit San Martin hebben we o.a Quila Quina per boot bezocht en dar gewandeld. Daar kwamen we 2 Argentijnse juffen tegen die vruchtlichamen (op de bodem gevallen) aan het verzamelen waren van een bepaalde boomsoort. Ze schijnen heel lekker te zijn en ik had dar ook wel graag wat van willen proeven. Het leken mij vruchtlichamen (parasitair) te zijn van een schimmel (paddestoeltjes), maar met mijn gebrekkige Spaans en hun gebrekkige Engels werd me dat helaas niet duidelijk. Onze volgende bestemming (27 oktober) is Bariloche (bekende wintersport bestemming) met zijn bekende mooie meren. Ipv een dure autohuur om die meren te zien (met drop-off kosten) hebben we een busmaatschappij (geen tourbus maar toch speciaal langs die meren) gevonden die langs die meren reed en we konden genieten van het uitzicht daarop. Vanuit Bariloche hebben we een tour gedaan met mooie miradors (uitzichtpunten), bv. Circuito Chico met Cerro (heuvel) Companario (kabelbaan). In Argentinie werken ze met magneetkaarten om de plaatselijke bus te betalen. Eindelijk haden we een locatie gevonden om zo·n magneetkaart te kopen en vervolgens op te laden. Eigenlijk wel een mooi en handig sysyteem, want deze kaart kunnen we bv. ook aan het eind van onze reis in Buenas Aires gebruiken voor de stadsbus daar. vanuit Bariloche hebben een meertour gergeled om vanuit Puerto Panuelo de eilanden Isla Victoria en het eiland Bosque de Arrayanes te bezoeken. Het eerste eiland heeft gigantische bomen (familie van de sequia) en hun ¨Staatsbosbeheer¨ kweekt dar allerlei boomsoorten ter behoud van hu soort. Het 2de eiland heeft een bijzondere bomensoort nl. de Arrayan met zijn heel typische kaneelkleurige bast en heel typisch is de heel dunne schilferige schorslaag die tevens koud aanvoelt. Bijzonder bomensoort dus.
Nu intussen alweer buskaarten (9 uur lange rit) gekocht voor onze volgende bestemming nl. Puerto Varas op 30 oktober. Nu weer de grens over namelik weer Chili in, we worden zo´n beetje een bekende van de douaniers niet? De Argetijnse grensovergang Passo Cardenal Samore ging vlot, dan een stuk niemandsland van 35 km (mooi stuk overigens) en dan de Chileense grensovergang. Deze duurde een stuk langer. Alle bagaje weer uit de bagageruimte onder uit de bus en onze handbagage uitgestald op een lange tafel. Beide bagages werden besnuffeld door een anti-drugssmokkelhond. Mooi gezicht dat gesnuffel, mar goed we mochten met z´n allen de grens over. In onze nieuwe hostal eindelijk weer ¨echte filterkoffie¨ (geen Nescafe gelukkig) en eigen gebakken brood bij het ontbijt. Onze zintuigen zijn inmiddels ook getraind om echte koffieshops te spotten en het liefst met gebak. Deze keer een echte chocoladetaart (alle onderdelen was van chocola) gescoord met een grootte waarvan zelfs mijn buik te lijden had, heerlijk... Hier weten ze hoe ze taart moeten serveren qua grootte. Verder het plaatselijke Museo Pablo Fierro (kunstenaar) bezocht een niet alledaags museumpje (groot oud houten huis) met allerlei oude, antieke spullen/prullaria gedecoreerd op allerlei plekken in het kleurrijke huis. Bijzonder. De volgende dag met de bus naar het dorpje Frutillar aan het meer Llanquichue ten noorden van Puerto Varas. Daar het Museo Colonial Alleman bezocht met zijn typische Duitse woningen en werktuigen. Al omstreeks 1850 zijn veel Duitse kolonisten in dit gebied beland en hun bestaan opgebouwd met het starten van landbouw in deze toen barre gebieden. Om onze benen enigszins getraind te houden hebben we de volgende dag een wandeling gedaan langs een oud niet meer in gebruik zijnde spoorlijn naar Llanquichue gedaan met deles uitzichten op het meer. ´s Avonds een wijnfles geopend en een leuk gesprek gehad met een Chileens stel uit Santiago, die ons een paar namen gaf van vis-menu´s. 3 November zijn we naar het vliegveld nabij Puerto Monnt gegaan om onze huurauto (0, 8 liter Suzuki, 7 dagen huur) op te halen om van daaruit naar het grootste eiland Chiloe van het eilandenarchipel ten zuiden van Puerto Montt. Van de haven uit Pargua zijn we met de pont over gevaren naar Chacao op het eiland Chiloe en door gereden naar onze eerste hostel voor 3 nachten in het stadje Ancud. De volgende dag gereden naar het noordwestelijk gelegen Penninsula ¨De Lacuy¨ en dat verkend. Eerst een klein oubollig rommelig sfeervol museumpje ¨Poeute Quilo¨ nabij Quetalmahue bezocht. Deze is opgezet door een inmiddels oud lief manneke die in zijn Chileens Spaans het een en ander probeerde uit te leggen. Ook al heb je een flinke cursus Spaans gehad, de Chilenen spreken snel en slikken denle van woorden in waardoor communicatie in het Spaans niet al te soepel gaat. En op Chiloe spreken ze een dialect waardoor het weer een graadje onduidelijker wordt. En probeer dat na mijn 9 lessen beginners Spaans mar te ontcijferen... Maar de aanblik op zijn verzameling, walvis(botten), speerpunten, fossielen, oude apparatuur, oude foto's en bankbiljetten/munten, haaietanden, opgezette dieren, vogelpoten, snuisterijen en prachtig opgezette maanvis deed mijn hartje kloppen van genoegen. Daarna naar de restanten van een fort (tegen Spanjaarden) ¨Fuerte Agui¨ bezocht met de nodige kanonnen op zee gericht natuurlijk. Vervolgens verder naar het uiterste punte van het schiereiland ¨Faro Punta Corona¨ gereden om uiteindelijk een kleine vuurtoren te aanschouwen met de nodige mooie uitzichten. Nu weer richting Ancud om dan oostelijk daarvan het gat Caulin te bezoeken. Volgens de Rough Guide een van de plekken op de wereld het getijdeverschil het grootst schijnt te zijn. Net als op vele andere plekken in Chili vind je vele Tsunami waarschuwingsborden. In het museum van Ancud was te lezen dat in 1960 een Tsunami delen van Chili heeft geteisterd. Dit als gevolg van de werelds grootste geregistreerde aardbeving (9.6 schaal van Richter) van de 20ste eeuw met het epicentrum 160 km vanaf de kust. De Tsunami was wel 25 meter hoog... moet je je voorstellen.... Hiervan geschrokken zijn we gauw naar Ancud gereden om daar ¨Curanto¨ te eten. Dat is een schotel met vlees , aardappelen en schelpdieren en een kruidige soepkom. Het etiket is om eerst het vlees en aardappelen te verorberen en vervolgens de schelpdieren naar binnen te werken en intussen drenk je elke hap in die soepkom. Lekkere bijzondere maaltijd.
5 November een dag vol regen in Chiloe, tijd om Museo Regional de Ancud te bezoeken en onze spelletjesstrijd (Yatzee en Triominos) voort te zetten. Het schijnt dat Nederlandse ontdekkingsreizigers Chiloe al in de 17e eeuw wilden koloniseren, mar ze hebben uiteindelijk samen met de Chiloenen de Spanjaarden bestreden.
De volgende dag haden we weer goed weer en hebben een aantal eilandjes (Islotes de Punihuil) bezocht met pinguinkolonies nl. de Humboldt- en Magellanic pinguin. Daarnaast Pelikanen, andere vogelsoorten en een zeeotter gespot. Deze dagen op Chiloe hebben we een aantal houten kerkjes bezocht die op de werelderfgoedlijst van Unesco staan vermeld, prachtig soms afgelegen kerkjes op het oostelijk deel van Chiloe. Onze volgende 3 nachten was in het stadje Castro op Chiloe. Het stadje binen gereden probeerden we onze hostal via een steile grindweg (ripio) te bereiken, mar dat lukte niet met onze 2W 0,8 liter Susuki. Dus langzaam weer naar beneden glijden en hopen dat we een minder steile weg onze hostal konden bereiken. Hoera gelukt! De volgende dag naar de midwestkust naar het plaatsje Cucao en dan 13 km naar het zuiden om het national park Parque Tepuhueico via een grindweg te bereiken. We willen de locatie ¨Muelle de las Almas¨ (hike) aandoen. Dat is ook maar net gelukt. Onderweg op deze grindweg 2 Chileense dames opgepikt en onerweg naar de locatie mochten ze samenmet Marian een wederdienst doen door de auto op een steil stuk aan te drukken, anders haalde onze bromfietsauto het niet. Spannend allemaal. De hike was de moeite waard, een prachtig glooiend landschap met prachtige uitzichten. Bij het eindpunt haden we via een vlonder uitzicht op een aantal eilandjes vlakbij met daarop nestelende zeevogels en luierende zeeleeuwen. Na wat zonnen weer terug naar onze auto, mar....lichten aangelaten en een lege accu. Aandrukken lukt niet zonder stroom (stuurbekrachtiging). Iedereen in de buurt aangeklampt in de hoop op accukabels.... Intussen de helpdesknummer van de huurauto gebeld en dat kon nog wel een para uur duren voordat de hulp op deze afgelegen desolate plek aanwezig kan zijn. Na 1 uur en 15 minuten godzij dank een dikke auto met 4 jonge knapen die wel een kabel hadden, gered...geweldig.

5 december en nu kan ik eindelijk pas weer verder met m'n reisverslag 8 om die af te ronden.

8 november verder het eiland Chiloe verkennen. Onderweg reden we per toeval langs de B&B van Alexandro en Sandra langs die ons gisteren tijdens onze autopech hadden bijgestaan met Spaanse ondersteuning. Kregen meteen de uitnodiging hun net 3 maanden oude B&B te zien en daarbij een bak koffie en koek, fijn niet? Hun B&B ligt op een heuvel met mooi uitzicht op vulkanen. Voor de rest van de dag een aantal houten Unesco kerkjes op het eiland bezoeken. Terug gekomen in Castro hebben we gewandeld in een deel waar zgn. Palafito's (kleurige houten huizen op palen in het fjordenwater), mooi gezicht. Vele dagen proberen we hier op dit eiland de plaatselijke menu's.....goed en verrassend.
Nu weer terug naar Puerto Montt op het vasteland, want 11 november gaan we met de passagier/vrachtboot de "Evalangista" van Navimag 4 dagen lang door de fjorden richting zuiden naar Puerto Natales een prachtige ervaring. Ons vertrek begon goed, zonnnn......... Bij vertrek 3 vulkanen in beeld. We hadden een slaapvertrek met 2 stapelbedden voor ons tweeen met eigen douche en wc en dat is toch wel zo prettig. Het ontbijt, lunch en diners waren goed verzorgd en lekker. Elke dag kregen we een presentatie van Persie die ons uitleg gaf over de omgeving met zijn bijzonderheden zoals , flora, fauna, fjorden etc. Heel goed. Tijdens deze trip maak je natuurlijk contact met leuke mensen die we later op andere plekken in Chili en Argentinie weer tegen kwamen. Een nacht voeren we op de Stille Ociaan en dat kon je merken, dus ruim op tijd een anti-zeeziekpil kopen. Marian en ik ervaarden hetzelfde, na de pil werden we moe en slaperig en zijn al om 20.00 uur ons bed ingedoken en geslapen als een wateros en dus de flinke deiningen overleefd. Het weer was wel wisselvallig, bewolkt, winderig, zonnig, regen, drizzle, maar gedurende onze reis konden we op het dek overdag vaak genieten van de uitzichten. In tegenstelling tot wat mijn collega Arjan A. die deze bootreis jaren geleden had gedaan met storm en niet verder varen hadden we wel geluk.