Reisverslag 6

Lieve mensen, als het goed hebben jullie een aantal dagen later de foto· s van reisverslag kunnen zien. Mijn laatste reisverslag was ik geeindigd met mijn bezoek aan het Amazonegebied bij Manaus. Een vlucht van Manaus via Sao Paulo naar Campo Grande is een flinke omweg maar dat scheelt aanzienlijk in euro·s. Aankomst 15 september. De komen de dagen Pantanal (moeras-savanne gebied) bezoeken vanwege zijn vogels en wilde dieren. Een aantal uren rijden om in de middag bij mijn lodge aan een rivier te arriveren. Dit is een zgn. dorroom een slaapplek met 4 stapelbedden. Het was komen en gaan van mensen die bij mij op de slaapkamer kwamen te liggen. Geen privacy maar dan kom je wel in gesprek met veel mensen en dat maakt het interessant. Ook kennis gemaakt met een pas getrouwd stel uit Nederland Corien en Hendrik en dus op huwelijksreis zijn, leuk stel. Die middag al meteen een kanotocht over de rivier. De kano· s werden bezet door 2 mensen behalve die van mij natuurlijk, want een ietwat corpulente dame op leeftijd ging toch liever vanwege haar rugproblemen in de motorboot van de gids die achter de kanogroep voer. Stroomafwaarts was in mijn eentje goed te doen, dus met 1 peddel. Onderweg de oevers scannen op vogels en dieren. Alleen mooie vogels gezien. Maar tja dan de terugweg stroomopwaarts richting lodge, dat was in mijn eentje buffelen. Want om voorruit te komen tegen de stroom in moest ik mijn peddel met groot regelmaat van links naar rechts en andersom verplaatsen. En dan die kloot (sorry voor mijn taalgebruik) van een gids voer zonder naar mij om te kijken langs mij heen naar de andere kanovaarders die een ruime voorsprong hadden gecreeerd. Ik was af en kwaad op die kl... en had het hem ook duidelijk gemaakt. De boodschap was duidelijk volgens mij. De volgende dag naar een ranch gereden om daar paard te rijden. Maar eerst nog ter plekke zedzame blauwe ara·s bewonderd. Voordat ik maar een paard bestijg heb ik de gids "laten beloven" dat mijn paard niet de kolder krijgt om te galopperen. Ik heb een slechte ervaring (kameraad Leo weet dat) opgedaan in Ecuador. De gids destijds kan paardrijden en die galoppeerde van tijd tot tijd voor de groep aan. Mijn paard kreeg het op zijn heupen en begon ondanks mijn getrek aan de teugels te galopperen. In een bocht vloog ik (zonder cap) van mijn paard en ik had geluk dat mijn hoofd geen steen tegenkwam. Vandaar mijn vraag aan de gids voor een galoppeervrij paard. Dat was het pffff gelukkig ook. Prachtige rit door een deel van het Pantanal met de nodige waterpassages, struik- en bosgedeelten en savanne. ·s Middags met 2 kunststoffen tubes onder mijn armen en mijn kont mij 3 kwartier laten afdrijven naar onze lodge. Laverend tussen de anaconda·s en piranahs, grapje hoor van die anaconda´s maar wel piranahs. Die zijn er zeker maar doen niks tenzij jij je bloedend en al in de rivier begeeft, want die piranahs ¨ruiken¨ dat. A/h begin van de avond met de boot erop uit om wildlife te spotten op de oevers. Kaaimannen en capibara·s (soort grote op waterhamster gelijkende dier) en wat mooie vogels gespot. Op deze rivier is helaas nogal wat bootjesverkeer met vissers ed. Dat maakt het spotten van wildlife lastig en dat was te merken. De gids merkte onze teleurstelling en bracht ons onverwachts naar een zijtak (Red river). Met wat geluk zouden we wat spotten, inderdaad een reuzeotter en een rog onder onze boot (helder water en ondiep natuurlijk). Maar wat de meesten van ons wilde zien is de jaguar, maar we hebben alleen pootafdrukken gezien en soms die met een jongkie. Jammer, maar ik kan zeggen dat ik af en toe een jaguar heb gezien.... op een gekocht hemd (gnagna). Tegen de avond stond Piranha vissen op het programma en ik heb als enige van ons groepje een grote piranha gevangen en die werd ter plekke voor mijn ogen door de gids met zijn rambo-mes gevild. We zijn onverwachts op meerdere plekken gaan vissen en daar deze jongen niet op gerekend en dat was te merken aan de hoeveelheid muggebulten die mij cadeau werden gedaan door die muggekrengen. Al die daarvoor in de Amazone en Pantanal geen last gehad....balen en krabben. Ik heb er nu (10 oktober) nog een beetje last van. Die avond is die piranha voor mij gebakken en voorgetschoteld door de gids. De piranaha smaakte goed en heb mijn groepsleden ook een stukje van laten proeven. De volgende dag een wandeling gedaan door een stukje Pantanal waar je ook volgens mij het Pantanalgevoel kreeg. Ook drassige stuken, savanne, stukje bos.... Het was ook de warmste dag die ik meemaakte wel ca. 40 oC. Zweten en genieten dus. Onderweg een moerashert en rode neusbeertjes en een miereter in de bomen gespot. Wel weer jaguarsporen.... Op de terugweg vanuit de jeep een gordeldier zien graven, maar helaas geen foto van kunnen maken, want hij verdween snel. ·s Middags alweer uit het Pantanal richting een busje naar het plaatsje Bonito (betekent in het Spaans en Braziliaans ook " mooi"). Verrassing... het zgn. geboekte hostal was vol en ben ter plekke bij (achteraf) een andere hostal voor 3 nachten ondergebracht. Daar kwam ik jongeren tegen die ik eerder had gesproken, leuk. ·s Avonds meteen aan de caprihino (likeur 51 met fijn gestampte limoen en ijs) met de jongelui en hostaleigenaar Alex. Gezellig hoor. Vanuit Bonito worden er allerlei leuke tours georganiseerd en ik heb er een paar gedaan.
Mijn eerste tour was naar Buraco das Araras. Ee zgn sinkhole (in der loop der tijd ontstane geologisch diep gat in de aarde) en de daar de ca. 150 voorkomende blauwrode ararcas (ara·s ) bewonderd in hun vlucht. Ze hebben hun nest in de wand van de sinkhole. Ze leggen gemiddeld 3 eieren eens in de 3 jaar, waarvan 1 jong het overleeft. De toekan is een van hun belagers die met hun lange snavel hun jongeren proberen te snaaien. Terug weer, na een goede lunch, naar mijn hostel en ·s avonds weer aan de caprihina..heerlijkkkkkk.
De tweede tour was naar Rio de Prata om ruim 1 kilometer snorkelend de Rio de Prata je te laten afdrijven met 35 meter helder zicht en verscheidene vissoorten voorbij te snorkelen. Grappig al die vissen die je glazig aankijken en niet bepaald schuw zijn. Ze zijn natuurlijk al heel wat drijvende homo sapiens inmiddels gewend. Dit was een mooie ervaring. We hadden een zwemsuite aan met rubberen schoenen. Af en toe gingen we aan wal om een stroomversnelling te omzeilen en te plassen, want dat moesten ik en de anderen ook... heel nodig. Aan het eindpunt weer aan wal (vlonders) met ter plekke vele zwartgeel gekleurde vlinders, prachtig. De reden dat er vele vlinders waren is dat ze afkwamen op de "beplaste" zwemsuites waar blijkbaar het nodige uitdroop bij sommige voorgangers. Tja zo kom je het een en andere interssant gegeven tegen het lijf, niet? Kwam ook een duitser tegen met zijn familie uit Sao Paulo. Er schijnen veel duitsers te wonen in Sao Paulo en omgeving, sinds de 2de wereldoorlog vertelde hij.
Overigens, wifi in zuid-amerika is een crime. Ze lopen wel qua sterkte en snelheid eeuwen achter. Dat blijkt overal waar ik tot nu toe ben geweest.
Nu alweer op pad (19 september) naar en nu naar de busterminal om een ticket te kopen naar de grens (Punta Pora) met Paraguay. Daar kwam ik het pas getrouwd stel Corien en Hendrik weer tegen. Ze hadden dezelfde plan (naar Ansuncion) als ik en dat is wel zo fijn. Ca. 12.00 uur met bus op weg. Onderweg 1 overstap (verrassing) zonder aankondiging en daar 1 uur wachten en weer verder op weg. Pas tegen 18.00 uur bij de grens en 18.30 bij onze hostel. We wilden verder reizen door Paraguay, maar dan moet je je eerst uitchecken bij de Braziliaanse douane. Maar je logica is bij de Brazilianen ver te zoeken. Ze waren al 18.00 uur dicht terwijl de douane van Paraguay gewoon open was. Dus we waren genoodzaakt om daar in Punts Pora te overnachten. Hendrik en Corien hadden gelukkig een goedkoop overnachtingsadres (enige hostal daar) en hadden geen probleem om met hen 1 kamer met 3 bedden te delen (scheelt in prijs). Sommige hoor ik al denken lepeltje lepeltje tussen hen in zeker, nee Bert W. en Leo S. k heb gewoon netjes in een 1-persoons bedje gelegen. en geen lepeltje lepeltje. De volgende ochtend met de dezelfde taxichauffeur (kent ons probleem) de juiste volgordes van douanes bewandeld en vervolgens over de grens naar de busterminal (aardig stukje rijden nog) gebracht inm Paraguay.We nemen de 9.15 uur bus en komen om ca. 17.00 uur in de hoofdplaats Anscusion (zuidwest) van Paraguay aan. Het landschap onderweg was niet zo bijzonder, maar tja ik wil toch Paraguay "besnuffelen" . Mijn hostel had ik al geregeld en Corien en Hendrik hebben daar ook een plekje kunnen bemachtigen. Door een van de hostelhulpen in goed engels geholpen wat de moeite waard is om in de buurt van de hostel locaties te bewandelen. Mijn liefje has dat goed van tevoren de hostel geregeld in verband om de leukste locaties te bezichtigingen. Verder is Anscusion en omgeving niet bijzonder. Heb dan ook besloten om de volgende avond alweer met de bus van 23.50 uur naar Encarcion (zuidoost) te reizen. Daardoor omzeilde ik drukte en de vele stops overdag (reis duurt dan veel langer) en ben ca. 5.30 uur in Encarcion aan gekomen. Ik had me wel verkeken op de temperatuur in de nachtbus, want dat was brrrr koud. en had daar niet op gerekend en heb dus slecht geslapen. Dus vroeg op weg baar mijn hostal en kon daar tegen 7.00 uur inchecken. Het was vroeg ontbijten daar en vroeg of ik kon ontbijten, geen probleem natuurlijk tegen betaling. Na ontbijt ingedommeld op de leren bank en tegen half acht wat wakker de incheck gedaan en een drietal uren slaap ingehaald en heerlijk gedoucht. Daar ter plekke met hulp van hostelhulp Carlos mijn overgbleven Paraguays geld (Guarani) omgewisseld in Argetijnse Peso·s. Oja vergat ik nog te vertellen, tijdens een ritje in een bus in Ancesion werd ik getrakteerd op een Spaanstalige rap v/e jongeman, lachen... Het is normaal dat in deze landen muziekmakende zingende mensen in de stadsbus hun muzikale kwaliteiten ten toon spreiden, tja en dan hoor je allerlei kwaliteiten.
Encarcion is op zich geen bijzienswaardig stadje, maar ik heb daar wel lekker Japanse restaurant bezocht. Er schijnen in Brazilie, Paraguay, Uruguay en Chili vele Japanners te leven, vandaar dat Japans restaurant. Heb een leuk gesprek gehad met Carlos (hostalhulp) en schijnt een Venezuleaan te zijn. De corruptie in Venezuela en Paraguay kwam ter sprake en ook de grote armoede in Venzuela.
De volgende ochtend de bus Encarcion naar Posada (Argentinie) over de brug gereden. Was goed te doen met de nodige in- en uitchecken bij de grensovergang. In Poisada bij Julia·s appartement overnacht om de volgende ochtend via Buenas Aires (Argetinie) naar Montevideo ((hoofdstad Uruguay) te reizen. Maar in Posada eerst het bekende kustgedeelte " Costanera" per fiets (van Julia mogen lenen) verkend, leuk. De volgende ochtend met de 8.15 uur stadsbus om de hoek naar het vliegveld om ca. 12.15 Buanes Aires te bereiken en meteen door door naar de bootterminal om 16.00 uur de Bucebusboot (grote snelboot) te nemen om dan ca. 18.15 uur in Montevideo te belanden (26 september). Leuke reisdag niet? Bij mijn hostal met hulp van Eduardo de hostalhulp geprobeerd contact te maken met een birdwatchersorganisatie. Want dat wilde ik graag in zuidoost Uruguay. Het contact lukte in 1ste instantie helaas niet. De volgende op advies van Gaby de hostelmanager richting Punta del Ballina (tegen Punte del Este bekende locatie) om daar een camping met houten huisje voor een 5-tal overnachtingen. Helaas geen plek en ik had al een poos lopen sjouwen met m·n grote rugzak (18 kg) en een kleine ruigzak op de buik) en het was warm, balen.... Onderweg een bordje waargenomen met de tekst Hostal. Daar maar naartoe gelopen en jawel ik was de enige gast (laagseizoen nu). Daar maakte ik kennis met Martin de hostaleigenaar en er waren 2 vrienden (Diego en Gaston) bij hem op bezoek. Gezellig. Ik vroeg waar ik kan lunchen en dineren in de buurt en tja het antwoord was dat er momenteel door het laagseizoen nog niks open was...balen. Maar wat kan het leven aardig zijn, ik mocht meteen aanschuiven bij hun lunch, een groot stuk rundvlees op het rooster en stokbrood, heerlijk. ·s Avonds kwam de neef van Martin, Gonzalo genaamd, met zijn harmonica met eten voor een stevige soepmaaltijd Guiso (soort goulash) genaamd. Heerlijk en uiteraard veel rundvlees erin. Intussen heb ik met Gonzalo bier gehaald (1 liter flessen, normaal daar). ·s Middags nog eerst een wandeling gedaan naar een schiereiland vlak in de buurt en genoten van een zonsondergang. Daar dat Musum Carlos PaezVilaro (Taller) later die week bezocht gebouw doet me denken aan Gaudi. Die Carlos is twee geleden overleden en is beroemd om zijn kunst. Wat ik toch wel vaak tegenkom is dat men geen engels spreekt, helaas. Maar met Gonzalo kom ik engels communiceren en hij was erg geinteresseerd in mij en dat maakt zo·n hostalbezoek extra leuk voor me. Het waren voor mij 5 relaxte dagen. Heb Punto del Este bezocht en de lange wandeling gemaakt langs het schiereiland gedeelte en natuurlijk vis gegeten. Oja later kreeg ik een email van die birdwatcherorganisatie die vogelkijken in de buurt van Punto del Esten Montevideo voor mij wilde organiseren (dus 2 losse dagen). Ze gaven mij hun offerte....tja dan is 450 USDollar wel wat veel niet? De boeven. Ik heb netjes nee gezegd. Maar af en toe kom het geluk je tegemoet. Gonzalo wist van mijn vogelkijkwensen en bood mij aan om zaterdag 1 oktober na zijn werk met hun auto (familiebedrijf voor tuinaccesoires) samen met zijn zus Florencia de "Laguna de Jose Ignacio" en "Laguna Rocha" te bezoeken. Mooie lagunes met de nodige vogels kunnen spotten. Na afloop hun oom Mario thuis in La Paloma bezocht en daar wat gewandeld. Hun oom was ook geintersseerd in mij en dat maakt zo·n dag mooi en interessant. In de avond werd er eten (veel rundvlees) gehaald voor de barbeque en wijn gehaald en werd ik getrakteerd op een stuk Uruguayneze gastvrijheid (lucky guy niet?). Ik had en beloofd om de benzine te vergoeden. Dit was weer een prachtige ervaring. Oja, die avond daarvoor ben ik met Martin en Gonzalo een dorp verder meegenomen om trommelmuziek op straat (candombe, oorspronkelijk uit Afrika overgewaaid, slavernij) mee temaken en dus mee te lopen in het dorp en te genieten van de trommelritmes, weer zo·n leuke ervaring. Na een uur zijn we de plaatselijke underground muziekcafe in gelopen om de platsselijke live-muziek mee te maken. Deed me af en toe denken aan Santana. Leuke sfeer en ook gedanst daar met wat bier.....
2 oktober alweer richting Montvideo om daar een paar dagen Montevideo te verkennen. De eerste dag met een vrijwiliger een stadswandeling (oud historisch gedeelte, begonnen bij Plaza Indepencia) gedaan en de nodige typische Uruguayaanse dingen gehoord. Wat Uruguay typisch maakt is Condombe-rundvlees-Mate. In Paraguay drinken ze ook mate (soort kruidenthee) maar dan koud, met hus typische thermoskan en in Uruguay drinken ze het warm. Je ziet ze dan ook regelmatig heet water gieten in hun typische drinkbeker met "lurklepel". De volgende dag zelf nog een wandeling van een paar uur vanuit mijn hostel naar het centrum gedaan.
De vogende ochtend 5 oktober met de 6.30 uur bus naar de busterminal Tres Cruzes om de bus naar Colonia (westwaarts) te gaan en daar weer een snelboot van Bucebus naar Buenas Aires te nemen. Om 16.15 uur in het vliegveld en om ca. 18.30 uur in Santiago (hoofdstad Chili). Daar heb ik geleerd om niet meteen een taxi te nemen (afgezet dus achteraf) maar een speciale bus moeten nemen. Na mijn overnachting in Santiago is zelfs mijn ontbijt naar mijn kamer gebracht, tja ze hadden dus geen ontbijtruimte..... Dus de volgende ochtens alweer op het vliegveld richting Calama (noord Chili) Om daar met een minibusje naar San Pedro de Atacama te worden vervoerd waar ik 10 overnachtingen heb geboekt in een hostal en daar zit ik nu dan een kelin plaatsje wereldberoemd om zijn woestijgebied. Dus niet meteen denken aan de Sahara met zijn zandbulten, maar aan vulkanen, rotspartijen, caldera, kleurrijke lagunes, hotspring, sterren kijken, zoutwaterlagune, zoutvlakten (denk hierbij aan mijn bezoek aan Uyuni in Bolivia) en mooie uitgestrekte uitzichten/vlakten.
De volgende ochtend 7 oktober een aantal tours bij dezelfde agency geregeld naar aanleiding van een gesprek met een Californische meid Karin en daarop een aantal keuzes gemaakt. Heb inmiddels een paar mooie tours gemaakt en gisteren een uurtje in een zoutmeer " Laguna Cejar" gedreven (net als de dode zee hoorde ik van iemand) en daarna een beetje zonnebaden. Eergisteren Salar de Tara tour gedaan en die dag erg genoten van de tour van mooie vieuws, vlakten, kleurrijke lagunes, flamingo·s, lama·s, vinquena·s (soort lama, maar deze leven op grotere hoogten dan de lama). De rest van mijn Atacama ervaringen volgen nog binnenkort met hoop ik de foto·s.
Ik ben nog een 5-tal dagen hier en probeer overmorgen (dagje vrij gepland) ik de foto·s te plaatsen.
Maandag over precies een week zie ik mijn liefje eindelijk in Santiago en reizen we dan 2 maanden lang door Patagonia (Chili-Argentinie).

Tja, ik vergat nog een verrassend moment met jullie te delen. Ik vertelde jullie dat ik aan he pirana-vissen was. Er was een ook ee Australische jongeman a/h vissen en die struikelde half met zin hengel in zjin hand. Zin lijn en haak verdween dan per ongeluk in een gat in deoeverwand. Hij bleek vast te komen te zitten en onze gids zei dat hij harder aan zijn hengel moest rukken en dat deed hij ook. Tot onze verbazing bleek er een grote dikke paling van ca. 70 cm aan te bungelen. De gids riep om hem niet aan te raken en ik begreep nog steeds niet waarom. Omslachtig probeerde de gids op de bodem van ons bootje de haak met isolatiemateriaal, zonder dat zijn lichaam in contact had met de paling, eruit te halen. Achteraf begreep ik dat het om een sidderaal ging....tja als je als onbenul zo·n aal aanpakt...ik moet er nie aan denken. Maar wel een bijzondere manier van Australisch vissen niet?